O MAΘΗΤΗΣ ΚΙ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ
​
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       
​-Δείξε μου πού είναι η σιγουριά σου, είπε ο Δάσκαλος.
Ο μαθητής έμεινε τελείως ακίνητος.
Ωραία, σκέφτηκε ο Δάσκαλος, ξέρει ότι όλα τα δεδομένα υπάρχουν μόνο στον τόπο και στο χρόνο που βρίσκεται.
-Δείξε μου πού βρίσκεται η δύναμή σου.
Ο μαθητής κάθισε κάτω σε στάση διαλογισμού.
Όμορφα, σκέφτηκε ο Δάσκαλος, έχει μάθει ότι η δύναμη πηγάζει από την ένωση με το κέντρο του.
-Δείξε μου πώς ξεπερνάς τους φόβους σου.
Ο μαθητής ξάπλωσε στο πάτωμα.
Πολύ καλά, μονολόγησε ο Δάσκαλος, γνωρίζει ότι θανάτω θάνατον πατήσας.
-Δείξε μου πώς θα απαντήσεις στις προκλήσεις που θα σου κάνουν.
Ο μαθητής σηκώθηκε όρθιος και έπεσε σε εσωτερική γαλήνη και ηρεμία.
Πανέμορφα, ψιθύρισε ο Δάσκαλος, ανακάλυψε ότι ο κόσμος της εξωτερικής ταραχής διαλύεται από τον κόσμο
της εσωτερικής γαλήνης. Το σκοτάδι δεν αντέχει να κοιτάζει πολύ προς το φως.
-Δείξε μου πώς εκφράζεις την αγάπη σου.
Ο μαθητής βγήκε έξω, έσκυψε πάνω από ένα λουλούδι, το χάιδεψε απαλά, έσταξε πάνω του δύο δάκρυα
και αφού σιωπηλά του έστειλε την ενέργειά του ξαναγύρισε στη θέση του.
Υπέροχα, σκέφτηκε ο Δάσκαλος, αναγνωρίζει ότι η αγάπη δεν είναι κατοχή, αλλά αποδοχή της διαδρομής
φροντίζοντας τις ανάγκες της ελευθερίας του.
-Δείξε μου πού βρίσκεται η σοφία.
Ο μαθητής άνοιξε την παλάμη του, έβγαλε ένα σπόρο και τον φύτεψε στο χώμα.
Τέλεια, αναφώνησε ο Δάσκαλος, ένας σπόρος που θα φυτρώσει για να μεγαλώσει περιέχει μέσα του
όλη τη σοφία του κόσμου τούτου, αλλά και των συμπάντων όλων.

​